amensmelten van fotografie en het begeleiden van mensen

Ooit, lang geleden begon ik als maatschappelijke werker op een crisisopvang in Leiden. Ik startte met lange haren en een passie voor het verbeteren van de wereld om me heen. Inmiddels zijn de haren wat korter en grijzer geworden. De passie is echter gebleven.

Via een lange omweg heb ik veel mogen leren op verschillende werkplekken; van pedagogisch jongerenwerker tot coördinator van informele zorg; van adviseur op het gebied van wonen, welzijn en zorg tot het managen van een kinderhospice. Het een ging me beter af dan het ander. Ik leerde met vallen & opstaan mezelf beter kennen. Tegelijk kwam ik erachter dat ik een stukje van mezelf onderweg was kwijtgeraakt. Het creatieve onderdeel in mezelf had ik in de loop der jaren laten ondersneeuwen. De stap naar de Foto Academie was een logisch vervolg.

Als kind vond ik beelden al fascinerend. Begrijpen van de beelden deed ik lang niet altijd, aanvoelen wellicht meer.  Momenteel werk ik als zelfstandig fotograaf en als sociotherapeut in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Ik heb een therapievorm ontwikkeld wat gebaseerd is op het werken met beelden. Dit doe ik zowel in groepsverband als op individuele basis.

Ik vond dit eigenlijk zo inspirerend dat ik hier als vertelfotograaf mee door ben gegaan. Het brengt zo’n rijkdom om op deze manier naar jezelf te kijken. Dit deel ik graag met je. Ik daag je dan ook uit om weer als een kind te zijn; open naar een wereld om je heen die je nog niet kent en te mogen ontdekken wat die je te bieden heeft.